A okolo sasvim nepoznati predjeli
znani u nama u svom konačnom obliku
I neomeđen svjetlom
razliven po tmini
vidan je lik
u koji nestaješ i iz kojeg dolaziš
istog hemijskog sastava
kao riječ
i mogućih značenja
mjera kojom se upoređujem sa sobom
tog si oblika
i snage koja me napušta
dubine konačnog poraza
na jednoj usputnoj stanici
na kraju pameti
raširene ruke moga krsta
(Večernja načela, 1987)
Nema komentara:
Objavi komentar